Poznaj naszą ofertę szkoleń stacjonarnych i online z zakresu podatków, ubezpieczeń społecznych, wynagrodzeń, prawa pracy i HR.
Chodzi o dokumentację lokalną i grupową, a także oświadczenie o sporządzeniu dokumentacji oraz sprawozdania CIT-TP/PIT-TP - dotyczące transakcji które miały miejsce w 2017 i 2018 r. Takie zmiany zostały zawarte w projekcie rozporządzenia Ministra Finansów, który jest w konsultacjach wewnątrzresortowych.
W projekcie wspomnianego rozporządzenia resort finansów zawarł regulacje ważne dla przedsiębiorców, którzy mają obowiązek:
- sporządzenia dokumentacji podatkowej (lokalnej oraz grupowej),
- złożenia urzędom skarbowym oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej,
- dołączenia do zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczonego sprawozdania CIT-TP/PIT-TP.
W związku z tym, że do ministerstwa docierały sygnały, że firmy mają kłopot z przygotowaniem tych dokumentów w stosunkowo krótkim czasie, MF postanowiło ulżyć przedsiębiorcom. W celu uproszczenia systemu podatkowego oraz ze względu na ważny interes podatników, zaproponowało wydłużenie terminów na przygotowanie i złożenie wymienionych dokumentów do ostatniego dnia dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego (obecnie jest to termin do złożenia zeznania podatkowego - czyli dla podatników, dla których rok podatkowy pokrywa się z kalendarzowym ostatnim dniem na przygotowanie dokumentów za 2017 rok jest obecnie 2 kwietnia 2018 r., bo 31 marca to sobota). Jeśli przepisy projektowanego rozporządzenia wejdą w życie, dokumenty za 2017 rok przedsiębiorcy przygotują do 30 września 2018 roku. Dostaną więc dodatkowe pół roku na dopełnienie ustawowych obowiązków. Ten sam termin ma dotyczyć dokumentacji podatkowej, oświadczenia i uproszczonego sprawozdawania za rok 2018, czyli będzie je trzeba sporządzić do końca września 2019 roku.
Cały artykuł dostępny w wersji pdf
Joanna Pasymowska
Manager w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO
tel.: +48 22 543 16 00
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Polecamy warsztaty z tej tematyki:
Podatnicy CIT będą rozliczać koszty pośrednie proporcjonalnie
Wyodrębnienie w ustawie o CIT źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz wyraźne rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika skomplikuje rozliczenia.
I. W ustawie o CIT pojawi się nowe źródło przychodów
W obecnie obowiązującej ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) nie wyodrębniono poszczególnych źródeł przychodów. Oznacza to, że wszystkie przychody zaliczane są do jednej kategorii. Na podstawie sumy przychodów i kosztów ich uzyskania określane jest czy podatnik uzyskał dochód czy też poniósł stratę, a tym samym czy musi zapłacić podatek. Pozwala to na kompensowanie zysków i strat z różnych kategorii przychodów, np. z działalności produkcyjnej i inwestycji kapitałowych. Od stycznia ta zasada ulegnie jednak zmianie. W regulacjach CIT pojawi się odrębna kategoria przychodów obejmująca zyski kapitałowe.
II. W przepisach pojawi się szeroka definicja przychodów kapitałowych
Od stycznia 2018 roku zyski kapitałowe mają dla podatników CIT stanowić odrębne do przychodów z działalności gospodarczej źródło przychodów. Zgodnie z nowymi przepisami w kategorii „zyski kapitałowe” znajdą się m.in przychody z dywidend, zbycia lub umorzenia udziałów bądź akcji, sprzedaży wierzytelności, z niektórych praw majątkowych, uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, papierów wartościowych i niektórych pochodnych instrumentów finansowych. Katalog przychodów jest stosunkowo szeroki. Wynikają z tego dwie poważne zmiany w systemie rozliczeń. Po pierwsze, zakaz kompensowania strat i zysków pomiędzy tymi źródłami (zyski kapitałowe i inne przychody podatnika). Po drugie, konieczność przypisania kosztów do poszczególnych źródeł przychodów.
III. Nie będzie można kumulować strat z kapitałów z dochodami z innych źródeł
Stosunkowo proste będzie zastosowanie przepisów o zakazie kompensowania strat. Dziś jest tak, że gdy podatnik uzyskał przychody na poziomie np. 2 mln zł z działalności produkcyjnej i równocześnie poniósł w wyniku inwestycji kapitałowych stratę w wysokości 1 mln zł, zaś jego koszty wynosiły 1,5 mln zł, w rozliczeniu wykazuje stratę. Przychód z działalności obniża bowiem 1 mln zł straty z inwestycji kapitałowych i 1,5 mln zł kosztów uzyskania przychodów, czyli 2,5 mln zł. Strata wynosi 0,5 mln zł. Nie ma w związku z tym podatku. Po zmianie przepisów podatnik osobno wykaże 0,5 mln dochodu z działalności produkcyjnej, od którego zapłaci podatek oraz 1 mln zł straty z zysków kapitałowych do rozliczenia w kolejnych latach z dochodu z tego źródła (przez pięć lat od dochodu z kapitałów).
IV. Każdy wydatek trzeba będzie przysypiać do właściwego źródła przychodów
Druga wprowadzona przez nowe przepisy zasada dotyczy łączenia kosztów podatkowych z odpowiednim źródłem przychodów. W przypadku części kosztów nie powinno to sprawić kłopotów. Jeśli firma ma wyraźnie wydzielone działy, np. związane z produkcją i inwestycjami kapitałowymi, koszty związane z każdym z nich należy odpowiednio przypisać. I tak koszty zatrudnienia pracowników przy produkcji trafią do ogólnej puli kosztów pomniejszających sumę przychodów z działalności podatnika. Koszty zatrudnienia osób zajmujących się inwestycjami trafią zaś do puli pomniejszającej przychody z zysków kapitałowych. Tak samo będzie trzeba postąpić z każdym wydatkiem. Problem w tym, że nie wszystkie wydatki są ponoszone w związku z jedną tylko kategorią przychodów (np. koszty zarządu dotyczą całej firmy).
V. Koszty bezpośrednie można łatwo przypisać
Z nowych przepisów wynika, że do odpowiedniego źródła przychodów zalicza się nie tylko koszty bezpośrednie (wyraźnie związane tylko z tym źródłem, jak np. zakup elementów czy surowców potrzebnych do produkcji), ale także koszty pośrednie (ponoszone na działalność całej firmy, jak np. koszty powierzchni biurowej, obsługi księgowej i prawnej, czy koszty zarządu). W przypadku kosztów pośrednich przepisy nakazują dzielenie wydatków proporcjonalnie, czyli w takiej części w jakiej odnoszą się one do zysków kapitałowych i innych przychodów. Pod tym kątem powinna być rozliczona każda faktura i każdy wydatek dokumentowany w inny sposób. Kłopot w tym, że przepisy nie określiły w jaki sposób te proporcje ustalić.
VI. Koszty pośrednie trzeba będzie dzielić na źródła proporcjonalnie
Nakładając obowiązek proporcjonalnego rozliczania kosztów pośrednich przepisy nie tylko nie określiły jak taką proporcję ustalić, ale nie wskazują także czy powinno się to odbywać na poziomie każdego wydatku (każda faktura rozpisywana na źródła), poziomie zaliczki (proporcja liczona dla sumy kosztów w danym okresie rozliczeniowym), czy też rozliczenia rocznego (podział sumy kosztów w danym roku podatkowym). Jedynie z konstrukcji podatku może wynikać zasada, że powinno się to odbywać już w momencie wyliczania zaliczek na podatek.
VII. Firmy same muszą opracować zasady podziału kosztów
W praktyce rozliczanie kosztów pośrednich na nowe źródła przychodów oznacza konieczność przebudowy systemu rozliczania w firmach. Już dziś trzeba się zastanowić według jakiego klucza koszty takie powinny być dzielone. Wynik tego ustalenia powinien być spisany i wdrożony zarówno w dokumentacji rozliczeniowej, jak i wykorzystywanych do tych rozliczeń systemach, tak by możliwe było jego proste zastosowanie do każdej otrzymanej faktury. Wskazane byłoby także, aby pod tym właśnie kątem przemyśleć procedurę zawierania umów z kontrahentami i tam gdzie to możliwe poprzez odpowiednie klauzule dzielić wydatki na odpowiednie kategorie (zaznaczać jakiej kategorii przychodów dotyczą) już w momencie podpisywania. Nad systemem tym prace powinny rozpocząć się jak najszybciej.
Warsztaty z podatku CIT
Kazimierz Dolny 
25.06.2025 27.06.2025 
2690.00 + VAT
Planowane zmiany w CIT na rok 2018
W ostatnim czasie został opublikowany projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT), od osób prawnych (ustawa o CIT) oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym (projekt z 6 lipca 2017 r. złożony przez ministra rozwoju i finansów, opublikowany na stronie www.rcl.gov.pl). Zgodnie z uzasadnieniem do projektu: „Zasadniczym celem projektowanej ustawy jest uszczelnienie systemu podatku dochodowego od osób prawnych, tak aby zapewnić powiązanie wysokości płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa międzynarodowe, podatku z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu. Projektowana ustawa stanowić ma kolejny krok w kierunku odbudowania dochodów podatkowych, w szczególności dochodów z podatku CIT”.
Planowane zmiany miałyby wejść w życie co do zasady 1 stycznia 2018 r.
Poniżej przedstawiamy przegląd najważniejszych zmian, które miałyby dotyczyć podatników CIT. Są one podzielona na dwie grupy: rozwiązania o charakterze uszczelniającym system podatków dochodowych oraz zmiany upraszczające i precyzujące obecnie funkcjonujące regulacje, które z założenia mają wpływać pozytywnie na prowadzenie działalności gospodarczej.
Planowane rozwiązania o charakterze uszczelniającym system podatkowy w zakresie CIT to między innymi:
1. Wyodrębnienie „zysków kapitałowych” jako odrębnego źródła przychodów
Projekt zakłada wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika.
Dochody z każdego z tych źródeł podlegać będą opodatkowaniu stawką 19%. Wyłączona będzie jednak możliwość rozliczania straty z jednego rodzaju źródła ze stratą z drugiego źródła przychodów. Jeżeli podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, to wówczas opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszania go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów.
O wysokość takiej straty poniesionej w roku podatkowym w danym źródle dochodów (przychodów) podatnik będzie jednak mógł obniżyć swój dochód osiągnięty z tego źródła dochodów (przychodów) w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość takiego obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% kwoty tej straty.
2. Zmiana dotycząca niedostatecznej kapitalizacji
Przewidziano uchylenie dotychczasowych przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji i jednocześnie wprowadzenie kompleksowej zmiany w art. 15c ustawy o CIT, regulującego ograniczenia kosztów finansowania w wyniku podatkowym.
Planowane jest wyłączenie z kosztów podatkowych kosztów finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa kwotę odpowiadającą 30% dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania powiększonego o wartość rocznej amortyzacji oraz o dodatnią różnicę między przychodami i kosztami finansowania zewnętrznego (30% EBIDTA). Wprowadzona zostałaby również szeroka definicja kosztów finansowania dłużnego, które obejmą wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem środków finansowych, w tym odsetki (również skapitalizowane), prowizje, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie.
Ograniczenie nie miałoby zastosowania w przypadku podatników CIT, u których nadwyżka kosztów finansowania dłużnego w danym roku podatkowym nie przekracza kwoty 120.000 złotych.
Do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej (czyli przed 01.01.2018 r.) zastosowanie będą miały zasady dotychczasowe, jednak nie dłużej niż do 31.12.2018 r.
3. Ograniczenie dotyczące wydatków na zakup usług niematerialnych i praw autorskich oraz własności przemysłowej
Projekt zakłada ograniczenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika CIT na zakup usług niematerialnych oraz za korzystanie z autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, praw własności przemysłowej lub know-how. Projekt określa otwarty katalog usług niematerialnych, do których zastosowanie znalazłoby powyższe ograniczenie, wskazując na koszty: usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń. Jest to katalog otwarty, ponieważ ograniczenie ma mieć zastosowanie również do świadczeń o podobnym charakterze.
Wydatki te miałyby podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym 5% kwoty stanowiącej sumę dochodu powiększonego o wysokość odpisów amortyzacyjnych dokonanych w danym roku podatkowym (podatkowych) oraz powiększonych o różnicę między przychodami i kosztami finansowania zewnętrznego. Limit miałby zastosowanie do nadwyżki wydatków przekraczających w roku podatkowym łącznie kwotę 1.200.000 zł.
4. Wprowadzenie tzw. minimalnego podatku dochodowego
Projekt przewiduje tzw. minimalny podatek dochodowy od nieruchomości będących budynkiem handlowo-usługowym, centrum handlowym, domem towarowym, samodzielnym sklepem lub butikiem lub budynkiem biurowym, o wartości początkowej przekraczającej 10 mln zł. Stawka podatkowa będzie wynosić 0,042% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc (ok. 0,5% rocznie).
Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy nowelizującej, tzw. minimalny podatek dochodowy zapłacą podatnicy posiadający nieruchomości komercyjne.
Podatnicy odliczą kwotę obliczonego za dany miesiąc podatku od zaliczki na CIT (kwartalnej, miesięcznej) i ostatecznie w zeznaniu rocznym.
Wśród rozwiązań upraszczających i precyzujących obecnie funkcjonujące regulacje warto wskazać na:
- podwyższenie do 5.000 zł (obecnie 3.500 zł) limitu wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych umożliwiającego jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów;
- doprecyzowanie przepisów dotyczących rozliczania kosztów pośrednich;
- doprecyzowanie przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbywania wierzytelności, w tym poprzez jej wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego do spółki, dokonywania w związku z taką wierzytelnością odpisów aktualizujących oraz w przypadku umorzenia takiej wierzytelności.
Monika Klukowska-Świtalska
Autorka jest radcą prawnym, doradcą podatkowym, German Desk, BDO Sp. z o.o.
Polecamy najbliższe szkolenia CIT:
Skutki zmiany metody ustalania różnic kursowych na gruncie CIT
W przypadku zmiany metody ustalania różnic kursowych z tzw. metody podatkowej na tzw. metodę rachunkową powstają wątpliwości związane z wysokością naliczonych i niezrealizowanych różnic kursowych, które powinny zostać zaliczone odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym rozpoczęto stosowanie rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.
Pojawia się pytanie, czy opodatkowaniu powinny podlegać tylko różnice kursowe naliczone za rok poprzedzający przejście na metodę rachunkową (ujęte w rachunku zysków i strat) czy też różnice kursowe obliczone w sposób narastający również za wcześniejsze lata podatkowe i ujęte w odpowiednich pozycjach bilansu. Wydane w ostatnim czasie interpretacje podatkowe wskazują, że należy przychylić się do drugiego z wyżej wskazanych stanowisk.
Tytułem wstępu przypomnijmy, że zgodnie z art. 9b ust. 1 updop podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe dla celów podatku dochodowego na podstawie:
- art. 15a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (updop) – tzw. metoda podatkowa albo
- przepisów o rachunkowości – tzw. metoda bilansowa (rachunkowa).
Zasadnicza różnica między metodą podatkową i rachunkową polega na tym, że w metodzie podatkowej na podstawę opodatkowania wpływają jedynie różnice kursowe zrealizowane w danym roku, natomiast w metodzie rachunkowej, dla celów podatkowych, uwzględnia się również niezrealizowane różnice kursowe (np. różnice kursowe powstające w czasie wyceny składników majątkowych).
Zgodnie z art. 9b ust. 5 zd. 1 w przypadku wyboru metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Powołany wyżej przepis budzi wątpliwości interpretacyjne. Pojawia się pytanie, czy opodatkowaniu powinny podlegać tylko różnice kursowe naliczone za rok poprzedzający przejście na metodę rachunkową (ujęte w rachunku zysków i strat) czy też różnice kursowe obliczone w sposób narastający także za wcześniejsze lata podatkowe i ujęte w odpowiednich pozycjach bilansu.
Analiza wydanych w ostatnich latach interpretacji indywidualnych prowadzi do wniosku, że organy podatkowe prezentowały w tym względzie różne stanowiska.
W interpretacji indywidualnej z 12 grudnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-862/11-2/IŚ) organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(…) z ustawy o CIT wynika obowiązek zaliczenia odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów jedynie naliczonych, niezrealizowanych i nierozpoznanych podatkowo, różnic kursowych wynikających z rachunku zysków i strat za rok poprzedzający zmianę metody (w przypadku zmiany metody z dniem 1 stycznia 2012 r. będą to różnice kursowe naliczone tylko w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r.”).
W wydawanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych organy podatkowe prezentują odmienne stanowisko, zgodne z linią orzeczniczą sądów administracyjnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 705/13).
W interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2016 r. (sygn. ILPB4/4510-1-112/16-2/ŁM) organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(…) wykładnia przepisu art. 9b ust. 5 ustawy o PDOP powinna prowadzić do wniosku, że na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana metoda rachunkowa, podatnik zalicza do przychodów albo kosztów uzyskania przychodów wartość wszystkich naliczonych i niezrealizowanych różnic kursowych dotyczących otwartych pozycji walutowych. Przyjęcie odmiennej wykładni oznaczałoby, że różnice kursowe naliczone we wcześniejszych latach podatkowych, lecz nierealizowane (i tym samym nie ujęte w kalkulacji podatkowej wskutek stosowania podatkowej metody ustalania różnic kursowych) nigdy nie zostaną uwzględnione w rozliczeniu podatkowym, tj. ani w pierwszym roku stosowania metody rachunkowej, ani w latach kolejnych. Wynika to z faktu, że różnice kursowe naliczone we wcześniejszych latach nie zostały ujęte w wyniku roku poprzedzającego rok, w którym podatnik będzie po raz pierwszy stosował metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, ani również nie zostaną ujęte w wyniku rachunkowym w latach kolejnych”.
Emilia Wolnowska
Autorka jest ekspertem w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO, Oddział w Poznaniu.
Polecamy warsztaty
Informację IFT-2R trzeba złożyć do końca marca
Złożenie zeznania rocznego za 2014 r. to nie jedyny obowiązek, z którego przedsiębiorcy podlegający ustawie o CIT powinni się wywiązać do końca marca br. Wskazany termin jest ważny również dla przedsiębiorców występujących w roli płatników, zobligowanych do złożenia informacji IFT-2R.
Jak pokazuje praktyka, polscy przedsiębiorcy coraz częściej nabywają różnego rodzaju świadczenia od zagranicznych podmiotów. Dokonywanie z tego tytułu płatności na ich rzecz, przy założeniu, że wypłacane tym podmiotom wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w naszym kraju, może wiązać się z powstaniem u polskiego przedsiębiorcy wielu obowiązków fiskalnych. Dotyczy to przede wszystkim konieczności rozliczenia tzw. podatku u źródła, nazwanego tak ze względu na szczególne zasady opodatkowania uzyskanych przez te zagraniczne podmioty należności. Opodatkowanie to odbywa się bowiem w sposób zryczałtowany (według stawek w wysokości 20%, 10% lub 19% przychodów) przy czym jako płatnik pobiera go – w dniu dokonania wypłaty – polski podmiot będący nabywcą tych świadczeń.
Następnie w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał podatek, powinien odprowadzić tę daninę do właściwego urzędu skarbowego. Obliguje go do tego art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Przy czym przepisy wspomnianej ustawy dotyczące podatku u źródła stosuje się w przypadkach, gdy należności wypłacane są na rzecz podlegających jej zagranicznych podmiotów bez względu na to, czy wspomnianych wypłat dokonuje polska osoba prawna (np. spółka z o.o.), jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, czy też przedsiębiorca będący osobą fizyczną.
Na płatniku spoczywają obowiązki informacyjne
Oprócz obliczenia, poboru i zapłaty podatku u źródła, polski podmiot jako płatnik będzie się musiał także wywiązać z innych powinności o charakterze informacyjno-sprawozdawczym. Dotyczy to m.in. konieczności przesłania do urzędu skarbowego rocznej deklaracji na formularzu CIT-10Z, co należy zrobić w terminie do końca pierwszego miesiąca następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku (art. 26a ustawy o CIT).
Ważne
Innym, bardzo ważnym obowiązkiem w tym zakresie jest sporządzenie informacji rocznej IFT-2R (art. 26 ust. 3a ustawy o CIT). Jest to informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Obowiązek, o którym mowa, spoczywa na krajowych podmiotach, które w danym roku podatkowym wypłaciły na rzecz nierezydentów w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tj. podatników niemających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu, objętych tutaj ograniczonym obowiązkiem podatkowym) należności, od których pobierany jest podatek ryczałtowy.
W praktyce chodzi o należności określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Informacja, o której mowa, będzie zatem dotyczyć dokonanych wypłat i pobranego podatku m.in. z tytułu:
- odsetek,
- świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
- praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,
- należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, a także za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
- opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- należnych opłat za wywóz ładunków i przewóz pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej (z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych),
- opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej,
- dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę w Polsce (art. 22 ust. 1 ustawy o CIT).
Autor: Mariusz Olech, Źródło: Rachunkowość i Podatki dla praktyków
Rozliczenie faktur korygujących zmieniających wysokość przychodów w podatku od osób prawnych
Zagadnienie prawidłowego rozliczenia faktur korygujących zmieniających wysokość przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest przedmiotem rozbieżnych stanowisk organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Rozbieżności dotyczą momentu ujęcia faktur korygujących, tj. czy powinny być ujęte w „pierwotnym” rozliczeniu podatkowym czy też w rozliczeniu „bieżącym”.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Z kolei art. 12 ust. 3a ustawy o CIT wskazuje datę powstania przychodu, tj. za tę datę uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
Ustawa o CIT nie reguluje wprost zasad dokonywania korekt przychodów podatkowych, zarówno w przypadku korekty przychodów in minus, jak też in plus. Ustawa nie precyzuje czy zmiana przychodów powinna następować w dacie wystawienia faktury korygującej czy też w dacie powstania pierwotnego obowiązku podatkowego (udokumentowanego fakturą pierwotną).
Faktury korygujące mogą być wystawione w dwóch sytuacjach:
- kiedy korekta jest wynikiem pierwotnego błędu podatnika (np. wskutek niewłaściwego określenia ceny, wartości lub ilości towaru),
- kiedy korekta jest wynikiem zdarzeń następujących już po wystawieniu pierwotnej faktury (pierwotna faktura została wystawiona przez podatnika prawidłowo, jednakże zaistniały ustalenia następcze, np. rabat, bonifikata bądź zwrot towaru).
Zasadniczo występują dwa poglądy w zakresie określenia momentu ujęcia faktury korygującej zmieniającej wysokość przychodów.
Pierwszy z nich wskazuje, iż źródła rozstrzygnięcia należało upatrywać każdorazowo w przyczynie będącej podstawą do wystawienia faktury korygującej. W związku z powyższym, jeżeli w chwili wystawienia faktury pierwotnej kwota przychodu była prawidłowa, wówczas należy przyjąć, że okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów zaistniała już po wystawieniu pierwotnej faktury, a co za tym idzie, zmiana przychodu powinna być rozliczana „bieżąco”. Natomiast w przypadku, gdy powodem wystawienia faktury korygującej jest błąd samego podatnika, wówczas korekta błędu podatnika powinna dotyczyć okresu, do którego wystawiona była faktura pierwotna, a tym samym prawidłowe jest dokonanie korekty przychodu w „pierwotnym” rozliczeniu podatkowym.
Zgodnie z drugim z poglądów, korekta przychodów powinna być każdorazowo ujęta przez podatnika w rozliczeniu podatkowym „pierwotnym” bez względu na przyczynę wystawienia faktury korygującej. W związku z tym, że przepisy ustawy o CIT nie definiują szczegółowych zasad dokonywania korekt przychodów, zdaniem sądów oraz organów podatkowych popierających powyższe stanowisko, późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu. Konsekwentnie faktura korygująca odnosi się do stanu zaistniałego już w przeszłości, nie tworzy nowego, samodzielnego zdarzenia podatkowego.
W dniach 1 października 2014 r. (sygn. akt II FSK 2134/12) i 25 kwietnia 2014 r. (II FSK 4/13) Naczelny Sąd Administracyjny wydał kolejne, niekorzystne dla podatników orzeczenia, popierające stanowisko, iż korekta przychodów powinna być każdorazowo ujęta przez podatnika w „pierwotnym” rozliczeniu podatkowym, bez względu na przyczynę wystawienia faktury korygującej. Powołane orzeczenia wskazują tym samym dalszy kierunek interpretacji powyższego zagadnienia.
Zdaniem NSA wykładnia art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o CIT wskazuje, że wystawienie faktury korygującej w związku ze zwrotem towaru w żaden sposób nie wpływa na datę powstania przychodu, a jedynie koryguje jego wysokość. NSA podkreślił, że „faktura korygująca, wystawiona z powodu obniżenia (jak w rozpatrywanej sprawie), ale także w przypadku podwyższenia ceny poniesionej na rzecz określonego kontrahenta, powinna zostać uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania sprzedaży towaru.
Wobec tego po wystawieniu faktury korygującej konieczne jest skorygowanie przychodów w poszczególnych okresach rozliczeniowych (miesiącach lub kwartałach) stosownie do sposobu dokonywania przez Spółkę rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych w trakcie roku podatkowego (a nie np. ograniczenie się do ujęcia korekty przychodów w rozliczeniu rocznym).
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy zwrócić uwagę, że „faktura VAT korygująca pozostaje w związku z fakturą VAT pierwotną, albowiem faktura korygująca musi zawierać dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca”.
Podsumowując, z uwagi na wykrystalizowaną w ostatnim okresie linię orzeczniczą NSA, wydaje się zasadne, iż bez względu na przyczynę wystawienia faktury korygującej, korekta wielkości przychodu powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym został pierwotnie ujęty przychód należny, z uwzględnieniem zasad określających datę powstania przychodu.
Marek Sporny - doradcą podatkowym, menedżerem w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO, Oddział w Poznaniu.
Najbliższe szkolenia z zakresu podatku CIT
GŁĘBOKIE ZMIANY W CIT
W dniu 16 września 2014 r. Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ważną nowelizację przepisów CIT od 1 stycznia 2015 roku.
CIT – NAJWAŻNIEJSZE ZMIANY OD 1 STYCZNIA 2015
I. Regulacja CFC – nowa danina dla fiskusa
- W określonych przypadkach, polscy podatnicy będą zobowiązani do opodatkowania dochodów osiąganych przez kontrolowane przez nich spółki zagraniczne. W konsekwencji, niektóre wdrożone schematy optymalizacji podatkowej mogą teraz wymagać modyfikacji.
II. Dodatkowy warunek dla zwolnienia z opodatkowania otrzymanej dywidendy
- Zwolnieniu od podatku nie będzie podlegała m.in. dywidenda otrzymana przez polskiego podatnika, w takiej części w jakiej została ona zaliczona do kosztów podatkowych, dochodu / podstawy opodatkowania lub odliczona od podatku zagranicą, tj. w państwie spółki wypłacającej dywidendę. Ograniczy to możliwość korzystania z tzw. hybrydowych instrumentów kapitałowych (np.płatność traktowana jest jako odsetki w kraju źródła, a jako dywidenda w Polsce).
III. Kolejna regulacja dot. świadczeń w naturze
- Podatnik regulujący zastępczo swoje zobowiązanie pieniężne w formie rzeczowej (np. dywidendę, pożyczkę), może być w praktyce zobowiązany do wykazania przychodu w wartości rynkowej przekazywanego świadczenia rzeczowego.
- Wprowadzono zasady ustalania wartości składników otrzymanych przez drugą stronę transakcji, jaką będzie można uwzględnić w kosztach, w przypadku ich dalszego zbycia.
IV. Wsparcie działań innowacyjnych
- Odroczenie opodatkowania niektórych przychodów, w sytuacji gdy przedmiotem aportu do spółki kapitałowej będzie patent, inne prawo własności przemysłowej, prawo autorskie, know-how, itd. (komercjalizacja własności intelektualnej). Wesprze to współpracę biznesu z ośrodkami naukowobadawczymi.
V. Kapitał zapasowy i rezerwowy jednak opodatkowane
- Doprecyzowano, że w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową, wypracowane przez nią zyski, które uprzednio przekazano na zasilenie np. kapitału zapasowego, czy rezerwowego będą podlegać opodatkowaniu.
VI. Zaostrzenie przepisów o niedostatecznej (cienkiej) kapitalizacji
- Restrykcjom cienkiej kapitalizacji podlegać będą odsetki od pożyczek (wypłaconych od 1 stycznia 2015) w zakresie, w jakim pożyczka przekracza wartość kapitałów własnych albo (alternatywnie po zawiadomieniu organu podatkowego) kwoty odsetek obliczonej przez odniesienie do określonych wskaźników finansowych.
- Rozszerzenie kręgu pożyczkodawców objętych restrykcjami z obecnej relacji „podatnik-spółka matka” na wszelkie dalsze relacje właścicielskie.
- Wykorzystywanie efektywnego podatkowo finansowania grupowego będzie nadal możliwe, ale będzie wymagać teraz starannego planowania podatkowego.
- Dla pożyczek wypłaconych do 31 grudnia 2015 r. stosuje się dotychczasowe zasady cienkiej kapitalizacji; można jednak wybrać tzw. alternatywną metodę wprowadzoną od 2015 r.
VII. Zwiększenie obciążeń w zakresie dokumentowania cen transferowych
- „Transakcją” rodzącą obowiązek dokumentacyjny stanie się np. zawarcie umowy spółki osobowej, umowy wspólnego przedsięwzięcia (joint venture) lub innej o podobnym charakterze, w tym z podmiotem mającym siedzibę / zarząd w tzw. raju podatkowym.
- Wprowadzenie obowiązku dokumentowania operacji pomiędzy polskim podatnikiem, a jego zagranicznym zakładem (permanent establishment), w zakresie transakcji przypisanych do tego zakładu.
VIII. Doprecyzowano skutki podatkowe likwidacji / wystąpienia ze spółki osobowej
IX. Jeszcze więcej obowiązków administracyjnych dot. certyfikatów rezydencji
- Taki dokument będzie można wykorzystywać tylko przez 12 m-cy (o ile organ wydający certyfikat rezydencji nie wskazał jego terminu ważności).
X. Zmiany w przepisach dotyczących wymiany udziałów (akcji)
- Neutralność podatkowa tzw. wymiany udziałów rozszerzona została na wypadki, gdy jej warunki spełniono w kilku krokach w przeciągu 6 miesięcy.
XI. Sankcja karno-skarbowa za brak sprawozdania finansowego, opinii lub raportu biegłego rewidenta
- Jeżeli podatnik nie złoży sprawozdania finansowego (łącznie z opinią i raportem biegłego rewidenta) organowi podatkowemu w terminie, będzie można zastosować grzywnę za wykroczenie skarbowe.
- Potencjalnie, organy podatkowe mogą wykorzystywać ten instrument w celu dyscyplinowania procesu sporządzania i zatwierdzania sprawozdania finansowego łącznie z przygotowaniem opinii oraz raportu biegłego rewidenta w terminach określonych prawem bilansowym i handlowym.
Powyższe informacje nie stanowią wyczerpującej informacji o wprowadzonych zmianach legislacyjnych, ani nie stanowią opinii podatkowej. Przed podjęciem jakichkolwiek decyzji należy zasięgnąć szczegółowej porady podatkowej.
Rafał Kowalski
Tax Partner
Departament Doradztwa Podatkowego BDO
W zakresie szczegółowych informacji, prosimy o kontakt z Państwa Partnerem wiodącym w BDO albo z naszym Departamentem Doradztwa Podatkowego.
Polecamy najbliższe szkolenia dotyczące podatku CIT
Szkolenia otwarte
Profesjonalne szkolenia otwarte stanowią podstawę naszej oferty szkoleniowej. Ze względu na ich użyteczność, wysoką jakość merytoryczną, dostępność i konkurencyjną cenę, cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem naszych klientów.
Szkolenia te dedykowane są dyrektorom finansowym, głównym księgowym, pracownikom działów finansowo-księgowym firm i przedsiębiorstw.
Dzięki nim nasi klienci stale aktualizują i uzupełniają swoją wiedze , nadążają za zmianami w regulacjach prawnych z obszaru rachunkowości, finansów i podatków.
W tworzeniu programów uczestniczą eksperci BDO z Departamentu Audytu i Doradztwa Podatkowego oraz eksperci wywodzący się z kluczowych firm doradczych i audytorskich oraz kancelarii prawnych. Nasze programy szkoleniowe oparte są o najnowsze zmiany i osiągnięcia w danej dziedzinie wiedzy oraz dostosowanie do realiów rynkowych panujących w Polsce.
Oferowane przez nas szkolenia otwarte prowadzone są przez wykładowców dysponujących zarówno doskonałym warsztatem trenerskim, jak i bogatym doświadczeniem praktycznym wyniesionym z bezpośredniej pracy w firmach naszych Klientów. Szkolenia te mają najczęściej formę warsztatów, są interaktywne i opierają się na licznych przykładach i ćwiczeniach.
Kluczowym elementem wielu z nich są case study przygotowane na podstawie praktycznych doświadczeń osób prowadzących szkolenie lub zaczerpnięte z obszernych materiałów zawartych w Bazie Wiedzy BDO.
Cyklicznie organizujemy szkolenia dotyczące zamknięcia roku pod hasłem „Akcja Bilans. Bilansowe i podatkowe zamknięcie roku”. Rozpoczynamy cykl szkoleń w II połowie października i przez 4 kolejne miesiące przeprowadzamy szkolenia na terenie całej Polski oraz w atrakcyjnych i wysokiej klasy kurortach turystycznych.
Podczas naszych szkoleń otwartych uczestnicy uzyskują nie tylko wiedzę teoretyczną oraz odpowiedzi na pytania odnoszące się do zagadnień ogólnych. W czasie każdego szkolenia staramy się zawsze zapewnić uczestnikom możliwość indywidualnych konsultacji oraz w miarę możliwości odpowiedzieć na wszystkie szczegółowe pytania.
Szkolenia otwarte prowadzone są przez nas na terenie całej Polski. Większość z nich realizujemy w największych aglomeracjach miejskich (Warszawa, Poznań, Katowice, Wrocław, Gdańsk), wybierając dla Państwa wygody wyłącznie sprawdzone hotele i sale szkoleniowe, zapewniające możliwie najwyższy standard uczestnikom.
Stale monitorujemy jakość naszych usług. Każde ze szkoleń jest oceniane przez naszych uczestników. Wystandaryzowana ankieta oceniająca szkolenie i wykładowcę, wypełniana anonimowo stanowi dla nas materiał do dalszego udoskonalania oferty pod względem merytorycznym i organizacyjnym.
Gwarantujemy najwyższą jakość oferowanych szkoleń i usług.
Serdecznie zapraszamy do zapoznania się ze szczegółowym katalogiem szkoleń.